Belgian War Dead Register

Op zoek naar een Belgische militaire begraafplaats of een ereperk? Scroll verder naar het overzicht per provincie onderaan deze bladzijde.

Belgische militaire begraafplaatsen

De Belgische militaire begraafplaatsen zijn in principe alleen bestemd voor graven van gesneuvelde militairen. Slechts zeer uitzonderlijk tellen ze ook graven van burgerslachtoffers. Begin 2023 draagt Defensie het onderhoud, het beheer en de kleine herstellingen over aan het War Heritage Institute.  
Hun aanleg sluit op de verschillende oorlogstonelen aan. De eerste begraafplaatsen verschijnen in augustus 1914 in de streek rond Luik. Daarna zijn Namen en Halen aan de beurt. Na de strijd om Antwerpen eind oktober 1914 duiken ze ook in de IJzervlakte op. Vanaf oktober 1918, wanneer het eindoffensief wordt ingezet en de Duitsers terugtrekken, ontstaat een omgekeerde beweging, met nieuwe begraafplaatsen vanaf de IJzervlakte tot in het binnenland.  
Vooral in het begin van de Eerste Wereldoorlog krijgen de gesneuvelden aanvankelijk een veldgraf op de plek waar ze hun leven geven. Daarna nemen de plaatselijke bevolking en gemeentes het heft in handen om hun gesneuvelden een waardige rustplaats te bezorgen. Ook individuele burgers gaan reeds tijdens de oorlog tot het uiterste om de gesneuvelden te identificeren en te herbegraven. We denken bijvoorbeeld aan Hendrik Haesen in Mechelen, Jef Van Boeckel in Lier, juffrouw Orianne in Londerzeel en omgeving of Léonard Reynaerts in de streek rond Tienen. In bezet België laten de Duitsers dit oogluikend toe. 
Achter de IJzer worden vele begraafplaatsen in de nabijheid van een militair hospitaal aangelegd. Adinkerke, Westvleteren en natuurlijk De Panne, alle in de buurt van het bekende hospitaal L’Océan, zijn daar voorbeelden van. Na het conflict legt het Ministerie van Oorlog verzamelbegraafplaatsen aan om alle doden uit een bepaald oorlogsgebied samen te brengen; dat is bijvoorbeeld het geval in Keiem of Ramskapelle. 

Belgische militaire ereperken

De Belgische militaire ereperken zijn ingebed in een stedelijke of gemeentelijke begraafplaats. De gemeentelijke diensten zorgen tegen betaling voor hun onderhoud. Ook de ereperken hebben het strijdgewoel gevolgd en zijn dan ook over het volledige grondgebied te vinden. Hun omvang verschilt onderling zeer sterk: van letterlijk één eenzame gesneuvelde in Hannuit tot de honderden graven in het Schoonselhof in Antwerpen.