Geen sterkere oorlogsgetuigenis dan militaire begraafplaatsen. De begraafplaatsen liggen er voor de eeuwigheid en bewijzen dat oorlog een zware tol eist, zowel voor de winnaar als voor de verliezer.
Sommige begraafplaatsen maken indruk door hun uitgestrektheid, andere net door hun bescheiden oppervlakte. Nog andere liggen dan weer heel afgelegen en verwelkomen zelden bezoekers. De verscheidenheid is groot: van ereperkjes met een enkele gesneuvelde tot dodenakkers met duizenden doden, gelegen net achter de toenmalige loopgraven of letterlijk aan het andere eind van de wereld.
Vele begraafplaatsen werden tussen 1922 en 1925 definitief aangelegd. Op dat ogenblik groef de militaire overheid lichamen op, werden graven verlegd, grafstenen aangebracht en nieuwe aanplantingen gedaan. Begin 2023, bijna een eeuw later, draagt Defensie het onderhoud en beheer over aan het War Heritage Institute. Sommige begraafplaatsen werden indertijd door de plaatselijke bevolking aangelegd en worden nu, generaties later, nog steeds gekoesterd.

De herinnering levend houden

Om het offer van zoveel jonge mensen te eren en om niet te vergeten dat vrijheid steeds opofferingen vraagt, hebben we de plicht deze plaatsen te onderhouden en de herinnering levend te houden. De littekens uit het verleden moeten zowel vandaag als morgen worden verzorgd.