Geschiedenis
Na de gevechten in Luik blijven talloze gesneuvelden op het slagveld achter. Velen worden in veldgraven, gezamenlijke of gemeentelijke begraafplaatsen bijgezet. Een situatie die pas na de oorlog wordt herbekeken.
De doden in het Luikse worden niet op één grote centrale begraafplaats verzameld en de situatie daar verschilt dus van de methode die tijdens de oorlog op andere begraafplaatsen wordt toegepast. De begraafplaats in Chaudfontaine is een zeer goed voorbeeld van deze aanpak. Slechts 71 gesneuvelden krijgen hier een laatste rustplaats. De meesten onder hen komen om tijdens de explosie van en de brand in het fort van Chaudfontaine. Die doen zich voor wanneer een Duitse granaat een kanonkoepel en het daar aanwezige kruit treft, waardoor het fort in een kolossale brandhaard wordt omgetoverd.
Op de begraafplaats ligt ook een burger die tijdens het Duitse schrikbewind van de augustusdagen van 1914 gefusilleerd wordt. Hij is daarmee een grote uitzondering, vermits militaire begraafplaatsen in principe aan militaire slachtoffers worden voorbehouden.
De begraafplaats, het monument en vele graven lopen door de inslag van een V-bom tijdens de Tweede Wereldoorlog zware beschadigingen op.
Slachtoffers
71 Eerste Wereldoorlog (onder wie 1 burger)
Beschrijving
De begraafplaats ligt aan de rue du XIII Août, op de helling die naar het fort van Chaudfontaine leidt. De grafstenen zijn opgesteld in vier licht gebogen rijen en met hun voorzijde naar de straatkant gekeerd. De begraafplaats wordt vooraan afgesloten met een sober hek. Het centrale pad dat de begraafplaats in twee perken verdeelt, leidt naar het monument: een soort altaar waarop een gesneuvelde soldaat ligt die een vaandel in zijn armen houdt. De begraafplaats biedt een prachtig uitzicht op de Maasvallei, met in de verte de stad Luik.