Geschiedenis
Het ereperk ontstaat tijdens de Tweede Wereldoorlog. De moeder van de gesneuvelde luitenant-vlieger Etienne Dufossez heeft immers het plan opgevat om een ereperk aan te leggen voor haar zoon en zijn gesneuvelde wapenbroeders van het Vliegwezen. Haar voornemen mag dan wel met de nodige sympathie worden ontvangen, toch stuit de verwezenlijking op heel wat problemen. Mevrouw Dufossez beschikt echter over een groot doorzettingsvermogen en schakelt verschillende hoogwaardigheidsbekleders in om haar doel te bereiken.
De grootste struikelsteen blijkt de verantwoordelijke van de oorlogsgravendienst te zijn, de heer Rommel. Zijn belangrijkste argument is dat naast de vliegeniers ook andere wapens een eigen begraafplaats kunnen vragen. Daar wordt dan weer tegenin gebracht dat de vliegeniers nooit de wapens hebben neergelegd en een zeer nauwe band met elkaar onderhouden. De argumentatie snijdt blijkbaar hout, want de heer Rommel stemt uiteindelijk in met de aanleg van een ereperk voor de vliegeniers. Een comité onder leiding van mevrouw Dufossez gaat de nodige fondsen zoeken.
Diverse initiatieven ondersteund door de Luchtmacht brengen voldoende zaad in het bakje om een stuk grond op de begraafplaats van Brussel aan te kopen. Het ereperk is eigendom van het comité en na het ontwerpen en goedkeuren van de plannen start de bouw van de grafkelders en het monument. De repatriëring van de gesneuvelden begint in 1948 met de overbrenging van de lichamen die in Frankrijk, Duitsland, Nederland en Groot-Brittannië begraven zijn. De operatie wordt afgerond met de officiële inhuldiging op 18 september 1950. In totaal zijn er 215 graven waarvan 31 symbolische voor verdwenen vliegeniers.
Na de opschorting van de dienstplicht in 1995 krijgt de Luchtmacht, als opvolger van het beschermcomité, af te rekenen met problemen verbonden aan het onderhoud van het ereperk. In 1996 vindt toch een grondige opknapbeurt plaats, waarbij de metalen kruisen worden vervangen door grafstenen die minder onderhoud vergen. In 2005 volgt een overeenkomst met Defensie: het oord wordt in het onderhoudsprogramma van de militaire ereperken opgenomen.
Slachtoffers
215 Tweede Wereldoorlog
Beschrijving
De witmarmeren graven liggen in evenwijdige rijen net voor een monument met de namen van de slachtoffers. Het ereperk wordt ontworpen door architect Vandenbosch en het monument (een obelisk geflankeerd door twee vleugels met in het midden een zwaard) is van de hand van beeldhouwer Bataille.
In het midden van het monument staat in drie talen de uitspraak van de Britse eerste minister Winston Churchill:
“Nooit in de botsingen tussen
mensen waren zo velen aan zo
weinigen zo veel verschuldigd.”