Geschiedenis
Wanneer de militaire begraafplaats van Adinkerke eind 1917 zo goed als vol ligt, dringt de aanleg van een nieuwe zich meer dan ooit op. Gelet op de talloze militairen die elke dag in de veldhospitalen L’Océan in De Panne en Cabour in Adinkerke overlijden, ziet de gemeentelijke overheid in De Panne zich genoodzaakt aan militair gouverneur Andringa de inrichting van een nieuwe begraafplaats op haar grondgebied te vragen.
Hoewel de eerste gesneuvelden reeds in december 1917 hun laatste rustplaats in De Panne krijgen, volgt pas in januari 1918 de eigenlijke aanleg van de begraafplaats in de Duinhoek op enkele kilometers van de dorpskern, met een burgerlijk en een militair gedeelte. De begrafenissen volgen elkaar snel op. Eind 1919, bij het sluiten van de veldhospitalen, kunnen dan ook al 1.486 graven worden geteld.
In de jaren 1920 evolueert De Panne van een hospitaalbegraafplaats naar een verzamelbegraafplaats. Heel wat gesneuvelden worden naar hun vroegere woonplaats overgebracht, anderen worden vanuit kleinere begraafplaatsen dan weer naar De Panne overgeheveld.
In 1924-1925 worden alle persoonlijke graftekens door Belgische grafstenen vervangen en zo verwerft de begraafplaats stilaan haar huidige uitzicht. De meeste graven dateren uit de Eerste Wereldoorlog, maar het oord telt ook 314 gesneuvelden uit de Tweede Wereldoorlog. De plek is eveneens een open begraafplaats voor de gesneuvelden die nu nog worden gevonden en die om diverse redenen niet door de familie worden begraven.
Slachtoffers
3.433 Belgen Eerste Wereldoorlog (811 onbekenden – 1 privégraf) - 314 Belgen Tweede Wereldoorlog - 38 Fransen Eerste Wereldoorlog
Beschrijving
Het militaire gedeelte van de begraafplaats ligt achter het burgerlijke deel en is te bereiken via een trap. De rechthoek van 270 are is verdeeld in verschillende perken rond een centraal punt met vlaggenmast. De graven liggen in evenwijdige rijen en de stenen staan rug aan rug. 38 Fransen rusten samen in vijf graven.