Geschiedenis
In 1915 wordt in het domein “Villa Parmentier” te Sint-Pieters-Woluwe op initiatief van gravin Jean de Merode een centrum voor fysieke en professionele revalidatie van oorlogsinvaliden opgezet. In 1919 neemt de militaire overheid het hersteloord over. De instelling (die uit houten paviljoenen bestaat) wordt na een grote brand in 1925 gesloten.
Op het ereperk rusten vijftien invalide soldaten en twee verpleegsters; de meesten van hen overlijden na de wapenstilstand, tussen 1918 en 1925.
Slachtoffers
17 Eerste Wereldoorlog
Beschrijving
Het ereperk bevindt zich naast het perk voor de oud-strijders. De graven liggen op een lijn en zijn met de typische Belgische steen gemarkeerd. Twee graven aan het einde van de rij rechts zijn evenwel van een ander model.